Over mij

 

 

Tekst voor Video

Mijn naam is Marieke Smit

Mijn leeftijd is 42

Mijn baan is moeder

Ik leef om het moederschap te beschermen

 

Moeders zijn heel bijzondere wezens op aarde. Het wonder dat een vrouw volbrengt als zij een nieuw wezen op aarde zet is ongelofelijk. Het proces van deze creatie is het meest mooie en mysterieuze wat ik mij kan voorstellen. Een moeder wordt geboren als haar eerste kind geboren wordt. Of eigenlijk waarschijnlijk al eerder wanneer haar kind nog in haar buik beschermd wordt. Een moeder ben je voor het leven. Ze zijn van onschatbare waarde in het leven van een kind. Ze bezitten de sleutel naar hun hart, de weg er naar toe is liefde.

Kinderen hebben recht op die bescherming van hun moeder en hebben het recht om met de liefde en aandacht van hun moeder op te groeien. Door die liefde worden ze ondersteunt in de rest van hun leven.

Als je echt iets wilt in het leven moet je de boodschappen uit je hart kunnen horen. Je overgeven aan de weg van het hart. Je overgeven aan de weg van liefde. Het maakt niet uit wat anderen zeggen of hoe anderen het doen. En het maakt niet uit wat gewoon was tot nu toe. En ook al krijg je niet de waardering van anderen die je denkt dat je verdient. Waardeer dan jezelf.

Dat vind ik ook van toepassing op het moederschap. Onze opdracht in deze tijd is onszelf waarderen en onszelf en onze intuitie leren te vertrouwen.

In mijn leven, ik ben nu ongeveer halverwege, heb ik een punt bereikt waarin het mij beter lukt om de waardering van anderen lost te laten. Of misschien is het mij gelukt. Toen ik begon met mijn leven leerde ik vooral de dingen te doen om liefde en waardering te ontvangen van anderen. Maar na de geboorte van mijn eigen kinderen moest ik leren om naar mijn eigen innerlijke stem te luisteren en de waardering van anderen los te laten. Ik moest mijn eigen unieke weg bewandelen.

Er was een tijd dat ik niet durfde om veel van mijzelf te laten zien omdat ik bang was om kritiek te krijgen. Mijn weg leek zo anders. Ik gaf door omstandigheden mijn kinderen thuis les, wat wettelijk gezien niet mag in Nederland. Ik verhuisde uit een grote stad naar een heel klein dorp en gaf zelfs mijn betaalde werk op. Dit uit liefde voor mijn kinderen, om een plek te creëren voor hen dat recht doet aan hun ontwikkeling.

Leren doen we –zoals we gewend zijn- op school. We gaan naar school en we leren dingen. Maar het leren door ervaringen is een heel andere vorm van leren. Dan wordt een diepere laag in iemand aangeraakt. Dat zijn de ervaringen waarmee je je als mens verbindt. Dat wat je vormt. We leren die lessen ons hele leven. Elke dag brengt zijn eigen lessen. En als we onze oren en ogen openhouden en ons denken aan ons hart verbinden, zonder in de bestaande systemen te denken die bestaan, kunnen we kijken of we begrijpen wat die lessen voor onszelf betekenen. Elke dag is een avontuur.

Het grootste probleem met het moederschap vind ik is dat gezegd wordt dat vrouwen die thuisblijven bij hun kinderen niet deelnemen aan het arbeidsproces en daarom niet onafhankelijk kunnen zijn. Het werk dat vrouwen doen wordt niet gewaardeerd. Of beter gezegd de waarde van dit werk wordt niet uitgedrukt in geld.

Maar het krijgen van baby’s, het opvoeden van kinderen, het creëren van een gezin en daarmee een basis voor een kind, het doorgeven van waarden en het belangrijkste het doorgeven van liefde uit liefde is van onschatbare waarde voor de wereld.

De wereld zoals die nu is bedreigd moederschap als beroep. Met als gevolg dat moeders kinderen naar opvangcentra brengen en ander werk gaan doen waarvoor zij betaald krijgen. Iedere moeder is vrij in haar keuze wat zij wil doen in haar leven, maar ik vind dat de keuze die je maakt oprechter gemaakt kan worden als je het werk van een moeder ook financieel waardeert. Dan is de discussie dat vrouwen niet deelnemen aan arbeid ook meteen verleden tijd. Ik denk juist dat vrouwen het merendeel van het werk op zich nemen.

Natuurlijk kunnen vrouwen deelnemen aan arbeid buitenshuis.  Iedere vrouw  is vrij in het vormgeven van haar moederschap. Moederschap is zo uniek en iedere vrouw geeft het moederschap een eigen kleur. in huis maar ook buitenshuis kun je een belangrijke bijdrage leveren aan de maatschappij.

Ik denk dat het zelfvertrouwen of het gevoel van zelfwaardering bij een vrouw zonder betaalde baan lager is. Omdat haar waarde niet erkend wordt. Dus wij moeten zelf voor onze waarden opkomen. Zolang mannelijke waarden wel gewaardeerd worden en dominant blijven in onze maatschappij is de relatie tussen man en vrouw ontwricht. Dat heeft tot gevolg dat ook de wereld in een onevenwichtige situatie zit waardoor er veel gestreden wordt om macht, er veel competitie is en er oorlog gevoerd wordt. Mannelijke waarden zijn waarden als assertiviteit, competiviteit, en ambitieus zijn. Vrouwelijke waarden zijn waarden als solidariteit en zorgzaamheid. 

De wereld lijkt uit balans en wordt overheerst door mannelijke waarden. De vroegere emancipatiegolven hebben eraan bijgedragen dat ook vrouwen meer en meer gericht worden op en gewaardeerd worden als zij in staat zijn mannelijke waarden te integreren in hun leven. Tijd dus voor vrouwen en vooral ook moeders om waardering op te eisen voor hun eigen intrinsieke vrouwelijke waarden.

Iedereen is het erover eens dat vrouwen veel werk verrichten. Iedereen is het eens dat het krijgen van baby’s een belangrijke taak is. Het doorgeven van liefde aan onze kinderen is voor veel vrouwen het belangrijkste en meest liefdevolle dat ze kan geven van zichzelf. Maar desondanks gaat de discussie steeds opnieuw over dat vrouwen niet deelnemen aan werk. Op dit punt begrijp ik de discussie niet.

Waar gaat het nu om? Het gaat er om dat de waarden van de masculiene cultuur overheersen. Dat de feminiene waarden niet op gelijkwaardige wijze zijn geïntegreerd in de maatschappij. Daar gaat het eigenlijk om. Het is dus geen oplossing zoals in voorgaande emancipatiegolven dat vrouwen zich assimileren. Het is geen oplossing dat wij ons aanpassen aan de overheersende mannelijke cultuur. Dan doen wij onszelf te kort vind ik.

Mannelijke en vrouwelijke waarden verdienen gelijke waardering.

Veel mensen zien dat er behoefte is aan meer vrouwelijke waarden in de wereld. Maar we blijven een oplossing zoeken in mannelijke oplossingen en binnen mannelijke organisaties met mannelijke culturen.

De rol van geld

Het grootste probleem dat wij moeders hebben om tegen te vechten is de kracht van geld. Want het is absoluut geen vraag of wij van betekenis zijn in onze rol als moeder. Ook al lijkt het in discussies of krantenberichten dat wij beter ander werk kunnen doen. Het is geen vraag dat vrouwelijke waarden als solidariteit, saamhorigheid, zorgzaamheid van waarde zijn op individueel niveau maar ook op maatschappelijk niveau. ook als ik met mensen praat zijn ook mannen dit met mij eens dat het vrouwelijke onmisbare waarden vertegenwoordigt.

Als ik iets zou mogen veranderen in de wereld zou ik vrouwen betalen voor hun werk net zoals ieder ander betaalt krijgt voor werk. Op die manier kunnen vrouwen in gelijkheid werken in overeenstemming met hun eigen waarden. Dan vindt integratie plaats van vrouwelijke waarden in plaats van assimilatie en daarmee onderdrukking en onderwaardering.

Als ik speciale magische gaven had dan zou ik dit voor moeders wensen. Een salaris voor hun goede werk. Ik wens het ieder kind groot te worden binnen het gezin. Als moeders buitenshuis willen werken is dat helemaal goed, maar niet omdat het moet, omdat ze eten voor de familie moeten verdienen of om de verwarming te laten branden. Iedere moeder moet van het geld dat ze verdient het beste voedsel voor haar kinderen kunnen kopen. Dat zou gelijkheid zijn en eerlijk, oprecht en liefdevol zijn.

Deze boodschap wil ik graag aan de wereld geven. Ik roep moeders op om zich met hun eigen organisatie (gezin) aan te sluiten bij het moederbedrijf. Om zo aandacht te vragen voor ons werk dat wij daar verrichten. 

Het belangrijkste doel waar ik mij voor wil inzetten is om alle moeders (wereldwijd) een salaris te geven waarmee zij kunnen voorzien in hun levensonderhoud en in dat van hun kinderen.